METODA WSPOMAGANIA ROZWOJU I EDUKACJI WG. E. GRUSZCZYK- KOLCZYŃSKIEJ ("DZIECIĘCA MATEMATYKA")
Metoda ta służy usprawnianiu zdolności matematycznych dzieci i wspomagania ich rozwoju umysłowego. Opiera się na osobistych doświadczeniach dziecka, na bazie których uczy się ono tworzenia pojęć, nabywania nowych umiejętności i rozwija myślenie. Program podzielony jest na następujące bloki tematyczne: orientacja przestrzenna, rytmy i rytmiczna organizacja czasu, przyczyna i skutek- przewidywanie następstw, kształtowanie umiejętności liczenia obiektów, dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka, klasyfikacja, pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej liczby elementów w zbiorze, ustawianie po kolei, numerowanie, długość, intuicje geometryczne, kształtowanie odporności emocjonalnej i zdolności do wysiłku intelektualnego, pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej ilości płynów, waga i ważenie, układanie i rozwiązywanie zadań z treścią.
Metoda ta służy usprawnianiu zdolności matematycznych dzieci i wspomagania ich rozwoju umysłowego. Opiera się na osobistych doświadczeniach dziecka, na bazie których uczy się ono tworzenia pojęć, nabywania nowych umiejętności i rozwija myślenie. Program podzielony jest na następujące bloki tematyczne: orientacja przestrzenna, rytmy i rytmiczna organizacja czasu, przyczyna i skutek- przewidywanie następstw, kształtowanie umiejętności liczenia obiektów, dodawanie i odejmowanie, rozdawanie i rozdzielanie po kilka, klasyfikacja, pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej liczby elementów w zbiorze, ustawianie po kolei, numerowanie, długość, intuicje geometryczne, kształtowanie odporności emocjonalnej i zdolności do wysiłku intelektualnego, pomaganie dzieciom w uświadomieniu sobie stałej ilości płynów, waga i ważenie, układanie i rozwiązywanie zadań z treścią.
TERAPIA PSYCHOLOGICZNA
Opiera się przede wszystkim na nawiązaniu i utrzymaniu kontaktu emocjonalnego i zadaniowego z dzieckiem i jego rodziną. Stanowi to podstawę działań związanych z diagnostyką oraz ustaleniem zasad indywidualnego programu terapeutycznego. Psycholog dokonuje diagnozy psychologicznej oraz okresowej oceny funkcjonowania pacjenta w oparciu o standaryzowane testy. Do oddziaływań psychologicznych należą: usprawnianie psychoruchowe, wsparcie edukacyjne, psychoedukacja, elementy terapii zajęciowej. Prowadzone zajęcia są związane z ćwiczeniami obejmującymi sfery: poznawczą, emocjonalno - motywacyjną, osobową, społeczną oraz z użyciem metod: Metoda Dobrego Startu Bogdanowicz, wspomaganie rozwoju i edukacji wg Gruszczyk - Kolczyńskiej, komunikacji alternatywnej, stymulacji polisensorycznej.
Opiera się przede wszystkim na nawiązaniu i utrzymaniu kontaktu emocjonalnego i zadaniowego z dzieckiem i jego rodziną. Stanowi to podstawę działań związanych z diagnostyką oraz ustaleniem zasad indywidualnego programu terapeutycznego. Psycholog dokonuje diagnozy psychologicznej oraz okresowej oceny funkcjonowania pacjenta w oparciu o standaryzowane testy. Do oddziaływań psychologicznych należą: usprawnianie psychoruchowe, wsparcie edukacyjne, psychoedukacja, elementy terapii zajęciowej. Prowadzone zajęcia są związane z ćwiczeniami obejmującymi sfery: poznawczą, emocjonalno - motywacyjną, osobową, społeczną oraz z użyciem metod: Metoda Dobrego Startu Bogdanowicz, wspomaganie rozwoju i edukacji wg Gruszczyk - Kolczyńskiej, komunikacji alternatywnej, stymulacji polisensorycznej.
METODA DOBREGO STARTU
Metoda ta wywodzi się z Francji i została opracowana w latach 40-tych i 50-tych przez Theę Bagnet. W Polsce została rozpowszechniona i zmodyfikowana przez M. Bogdanowicz. Założeniem MDS jest rozwijanie funkcji leżących u podstaw nauki czytania i pisania. Metoda ma na celu jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno- ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. Ćwiczenia wpływają na koncentrację uwagi, percepcję, pamięć, wyobraźnię słuchową i wzrokową, motorykę, koordynację wzrokowo- słuchowo- ruchową. W metodzie MDS wyróżniamy 3 elementy:
- słuchowy (piosenka);
- wzrokowy (wzory graficzne, litery);
- motoryczny (wykonywanie ruchów w czasie odtwarzania wzorów graficznych i liter, które są zharmonizowane z rytmem piosenki, śpiewu).
Metoda ta wywodzi się z Francji i została opracowana w latach 40-tych i 50-tych przez Theę Bagnet. W Polsce została rozpowszechniona i zmodyfikowana przez M. Bogdanowicz. Założeniem MDS jest rozwijanie funkcji leżących u podstaw nauki czytania i pisania. Metoda ma na celu jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno- ruchowego, kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. Ćwiczenia wpływają na koncentrację uwagi, percepcję, pamięć, wyobraźnię słuchową i wzrokową, motorykę, koordynację wzrokowo- słuchowo- ruchową. W metodzie MDS wyróżniamy 3 elementy:
- słuchowy (piosenka);
- wzrokowy (wzory graficzne, litery);
- motoryczny (wykonywanie ruchów w czasie odtwarzania wzorów graficznych i liter, które są zharmonizowane z rytmem piosenki, śpiewu).
TERAPIA ZAJĘCIOWA
|
| FIZYKOTERAPIA |
| INTERAKTYWNA TERAPIA KOŃCZYN GÓRNYCH URZĄDZENIE PABLO |
NOWOCZESNY SPRZĘT REHABILITACYJNY PLATFORMA WIBRACYJNA GALILEO |
| FIZJOTERAPIA | TERAPIA PSYCHOLOGICZNA | EEG BIOFEEDBACK | LOGOPEDIA |
| INTEGRACJA SENSORYCZNA | TERAPIA PEDAGOGICZNA | MUZYKOTERAPIA | ARTETERAPIA |
| SIŁOWNIA | HYDROTERAPIA |
